Salomon van der Paauw adresseert de poort op het Galgewater als Wijk 1 tussen de nrs. 57 en 59 (nu Galgewater 7). Dat komt geheel overeen met de vermelding in het Huisnommerboek van 1871.
Maar dit is niet helemaal juist, omdat de nrs. 58 en 59 zich in de poort bevonden, terwijl de poortingang zich aan het Galgewater 8 (toentertijd Wijk 1 nr. 60) bevindt. Dat is duidelijk zichtbaar op de stadsplattegrond van 1826, aangegeven door een stippellijn die door nr. 60 loopt.
Verder is er weinig bekend over de poort, behalve dat het register Lantaarn- en Brandspuitgeld 1815 meldt dat 58 en 59 bij het perceel Wijk 1 nr. 30 zijn gevoegd - en dat is het tegenwoordige pand Noordeinde 40. Eigenaar was Gerrit Plomp die dus ook de twee huisjes in de poort én het huis aan het Galgewater 8 bezat.
In het Bonboek wordt de Pompepoort bij naam genoemd op fol. 277. De poort telde in de 17e-eeuw eeuw overigens geen twee, maar vijf huisjes.
Het Galgewater met een doorkijkje naar het Kort Rapenburg. Vanaf daar de in 1929 gebouwde school die eindigt bij Galgewater 8 (het huis waar de fiets voor het venster staat). Daarachter is duidelijk de toegang van de oude Pompepoort te zien. Die moet niet worden verward met de Bonte Paardenpoort aan de andere kant van het huis, nu de toegang voor de huizen van de Neeltje van Zuytbroeckhof. Veel poorttoegangen in Leiden zijn verdwenen en als ze nog bestaan, vervallen of ‘gemoderniseerd’. De bijna naast elkaar gelegen poorttoegangen verkeren nog geheel in hun oorspronkelijke staat met fraai metselwerk. Een unieke combinatie!